Τι είναι οι μυρμηγκιές;

Οι μυρμηγκιές (ο ορθός ιατρικός όρος είναι μυρμηκίες) είναι εντοπισμένες επώδυνες σκληρύνσεις του δέρματος κυρίως στα δάκτυλα και τις παλάμες χεριών καθώς και τα δάκτυλα και τα πέλματα των ποδιών.

Που οφείλονται οι μυρμηγκιές ;

Οι μυρμηγκιές προκαλούνται από τους ιούς των ανθρώπινων θηλωμάτων. Ο ιός εισέρχεται στο δέρμα μέσα από μικροσκοπικές ρωγμές και το μολύνει προκαλώντας εντοπισμένες  καλοήθεις παχύνσεις που ονομάζονται μυρμηγκιές.

Οι μυρμηγκιές μεταδίδονται με την επαφή με μολυσμένα άτομα ή αντικείμενα κοινόχρηστων χώρων, όπως τα γυμναστήρια, αποδυτήρια, ντους και δάπεδα γύρω από τις  πισίνες. Ο ιός δεν είναι ιδιαίτερα μεταδοτικός και δεν είναι σαφές γιατί ορισμένοι οι άνθρωποι αναπτύσσουν μυρμηγκιές , ενώ άλλοι όχι. Η υγρασία και διαβροχή του δέρματος πιθανότατα διευκολύνει τη μόλυνση με τον ιό.

Ποια είναι η κλινική εικόνα των μυρμηγκιών;

Οι μυρμηγκιές μπορεί να εμφανιστούν οπουδήποτε αλλά συχνότερα εντοπίζονται στο πρόσωπο (ομαλές) στις παλάμες και τα δάκτυλα των χεριών (κοινές) και  στα πέλματα και στα δάχτυλα των ποδιών (πελματιαίες). Ποικίλουν σε μέγεθος από μερικά χιλιοστά έως περισσότερο από ένα εκατοστό. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι μυρμηγκιές μοιάζουν με μικρά εξογκώματα που δεν προκαλούν συμπτώματα εκτός από τις πελματιαίες μυρμηγκιές που αναπτύσσονται προς τα μέσα και είναι επώδυνες στη βάδιση.  Ένα άτομο μπορεί να έχει μία ή περισσότερες μυρμηγκιές και μπορεί επίσης να έχει μυρμηγκιές και σε άλλες θέσεις στο σώμα του.

Πώς διαγιγνώσκονται οι μυρμηγκιές ;

Η διάγνωση βασίζεται συνήθως στην κλινική εξέταση χωρίς να απαιτούνται περαιτέρω εξετάσεις. Στην περίπτωση που η μυρμηγκιά εντοπίζεται στο πέλμα συχνά συγχέεται με κάλο οπότε ο δερματολόγος θέτει διάγνωση με ειδικό ιατρικό όργανο, το δερματοσκόπιο.

Πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν οι μυρμηγκιές ;

Μεγάλο ποσοστό των  μυρμηγκιών υποχωρούν μόνες τους χωρίς καμία θεραπεία εντός δύο ετών από την εμφάνισή τους. Παρόλα αυτά  είναι συνετό οι μυρμηγκιές να θεραπεύονται γιατί αυξάνονται σε μέγεθος, εξαπλώνονται σε άλλες περιοχές του σώματος  και μεταδίδονται σε άλλα άτομα μέσω της άμεσης επαφής. Δυστυχώς συνήθως οι μυρμηγκιές είναι ανθεκτικές στις υπάρχουσες θεραπείες και συχνά εμφανίζονται υποτροπές.

  • Τοπικά σκευάσματα σαλικυλικού οξέος

Το σαλικυλικό οξύ δρα αφαιρώντας τα εξωτερικά νεκρά κύτταρα του δέρματος και ενεργοποιώντας  το ανοσοποιητικό σύστημα για την καταπολέμηση του ιού. Η θεραπεία πρέπει να γίνεται καθημερινά για τουλάχιστον 12 εβδομάδες.

  • Κρυοθεραπεία

Οι μυρμηγκιές ψεκάζονται με ειδική συσκευή με υγρό άζωτο και τα κύτταρά τους νεκρώνονται. Στο σημείο της θεραπείας μπορεί να σχηματιστεί φουσκάλα ενώ η διαδικασία επαναλαμβάνεται κάθε 2-3 εβδομάδες. Πρόκειται για γρήγορη, σχετικά ανώδυνη και πολύ ασφαλή διαδικασία που είναι εγκεκριμένη για παιδιά και εγκύους.

  • Διαθερμοπηξία

Οι μυρμηγκιές καταστρέφονται με ειδική συσκευή ηλεκτροκαυτηρίασης που γίνεται υπό τοπική αναισθησία. Βασικό μειονέκτημα της μεθόδου είναι ο πόνος και η αργή επούλωση του τραύματος.

  • θεραπεία με λέιζερ

Οι μυρμηγκιές καταστρέφονται με λέιζερ που εκλύει θερμότητα και καίει τις βλάβες, υπό τοπική αναισθησία. Πρόκειται  για διαδικασία με αρκετά αργή επούλωση του τραύματος και μεγάλες πιθανότητες υποτροπής.